آزمایش Fibrinogen

اشتراک گذاری:

تصویری سه بعدی از گلبول های قرمز در رگ

Fibrinogen

آزمایش فیبرینوژن

رنج نرمال آزمایش Fibrinogen

بزرگسالان : mg/dL 200-400

نوزادان : mg/dL 125-300

کاربرد آزمایش Fibrinogen

فیبرینوژن عمدتا به تشخیص موارد مشکوک به اختلالات خونریزی دهنده کمک می نماید. این آزمون به منظور تعیین افزایش یا کاهش ارثی یا اکتسابی غلظت فیبرینوژن انجام می شود. هم چنین به منظور پایش شدت و درمان انعقاد منتشر داخل عروقی و فیبرینولیز نیز به کار می رود.

شرح آزمایش Fibrinogen

فیبرینوژن نقشی بنیادین در مکانیزم انعقاد خون دارد . این ماده بخشی از مسیر مشترک سیستم انعقادی است. فیبرینوژن طی فرایند انعقاد تحت تاثیر ترومبین به فیبرین تبدیل می شود. هم چنین فیبرینوژن در کبد ساخته شده و یک پروتئین واکنشی فاز حاد است که طی التهاب یا نکروز بافتی به سرعت بالا می رود.

افزایش سطح فیبرینوژن در ارتباط با افزایش احتمال خطر بیماری کرونر قلب ( CHD ) , سکته , انفارکتوس میوکارد و بیماری شریان های محیطی است. کاهش آن در مبتلایان به بیماری کبدی , سو تغذیه و کوآگلوپاتی مصرف ( مانند انعقاد منتشر داخل عروقی ) مشاهده می گردد.

انتقال مقدار زیادی خون نیز موجب کاهش سطح آن می شود , زیرا خون ذخیره فاقد فیبرینوژن است. کاهش سطح فیبرینوژن موجب افزایش زمان پروترومبین ( PT ) و زمان ترومبوپلاستین جزیی ( PTT ) می گردد. رایج ترین روش های آزمایشگاهی برای اندازه گیری کمی , روش های ویسکوزیته یا لخته مکانیکی الکترومغناطیسی می باشد.

حتما بخوانید : بیماری قلبی - عروقی

عوامل تداخل کننده آزمایش Fibrinogen

انتقال خون طی ماه گذشته می تواند بر نتایج اثر بگذارد.

رژیم غذایی سرشار از اسیدهای چرب امگا3 و امگا6 سبب کاهش فیبرینوژن می شود.

داروهای افزاینده آزمایش Fibrinogen

استروژن ها و داروهای ضد بارداری خوراکی

داروهای کاهنده آزمایش Fibrinogen

استروئیدهای آنابولیک – آندروژن ها – آسپاراژیناز – فنوباربیتال – استرپتوکیناز – اوروکیناز – اسید والپوریک

روش کار و مراقبت از بیمار

ناشتایی : ندارد

لوله ی معمول خون : آبی

حتما بخوانید : سکته قلبی چیست و چه علائم و درمانی دارد؟

افزایش سطح Fibrinogen

واکنش های حاد التهابی ( مانند آرتریت روماتوئید – گلومرولونفریت )
تروما
التهاب حاد از قبیل پنومونی : فیبرینوژن یک پروتئین واکنشی فاز حاد است.
بیماری کرونر قلبی (CHD)
سکته
بیماری عروق محیطی
سیگار کشیدن : افزایش سطح فیبرینوژن در موارد فوق مشاهده شده است اما علت پاتوفیزیولوژیک آن ناشناخته است.
بارداری : بارداری با افزایش سطح پروتئین های سرمی ( از جمله فیبرینوژن ) همراه است.

کاهش سطح Fibrinogen

بیماری کبدی ( هپاتیت , سیروز ) : فیبرینوژن به مقدار کافی ساخته نمی شود.
کوآگلوپاتی مصرفی ( DIC )
فیبرینولیزین ها : فیبرینولوزین های اولیه و ثانویه موجب تخریب فیبرینوژن سرم می گردند.
آفیبرینوژنمی مادرزادی : نقصی ژنتیکی است که مانع از ساخت فیبرینوژن می گردد.
کارسینوم پیشرفته
سوء تغذیه : کمبود شدید پروتئین با کاهش سطح فیبرینوژن همراه است.
انتقال حجم زیاد خون : خون ذخیره , فیبرینوژن به مقدار طبیعی ندارد. بنابراین هرچه خون بیشتری انتقال یابد , غلظت فیبرینوژن خود فرد کمتر می شود.