آزمایش RPR

اشتراک گذاری:

تصویری کامپیوتری از رگ انسان و آزمایش RPR

RPR

آزمایش RPR

رنج نرمال آزمایش RPR

منفی یا عدم واکنش

کاربرد آزمایش RPR

این آزمون های سرمی به منظور تشخیص و تایید موفقیت درمان بیماری سیفلیس انجام می شوند.

شرح آزمایش RPR

بیماری سیفیلیس به علت اسپیروکتی به نام ترپونما پالیدوم به وجود می آید. بیماری به چهار مرحله تقسیم می شود : حاد ، ثانویه ، نهفته و مرحله سوم. مشخصه مرحله حاد پیدایش یک شانکر روی پوست محل عفونت ( اغلب دستگاه تناسلی ) است. شانکر در حدود 6_3 هفته پس از ورود باکتری ظاهر می شود و 6_4 هفته باقی می ماند. مشخصه ی مرحله دوم بیماری پیدایش راش ( اغلب بر کف دست ها و پاها ) و لنفادنوپاتی عمومی است. این مرحله در حدود سه ماه به طول می انجامد. در مرحله نهفته بیماری غیر فعال بوده و ممکن است 5 سال طول بکشد. برخی از بیماران در این مرحله معالجه می شوند. اما اغلب وارد مرحله سوم می شوند که مشخصه آن ظهور نشانه ها و علایم سیستم عصبی مرکزی (CNS) ، قلبی – عروقی و چشمی است.

حتما بخوانید : بیماری قلبی - عروقی

آزمون های ایمونولوژیک سیفیلیس وجود آنتی بادی ضد ترپونما پالیدوم را تشخیص می دهند. دو دسته انتی بادی وجود دارد. دسته اول آزمایش ها ، وجود آنتی بادی های غیر ترپونمی به نام رآژین را شناسایی می کنند که با فسفولیپید های بدن ( که احتمالا مشابه لیپیدهای غشای ترپونما پالیدوم می باشند ) واکنش می دهند. دسته ی دوم از آزمایش ها آنتی بادی های ضد خود باکتری ترپونما پالیدوم را شناسایی می نمایند. آزمایش های مربوط به آنتی بادی های غیرترپونمایی را تحت عنوان آزمایش های غربالگری سرمی برای تشخیص سیفیلیس طبقه بندی نموده اند که نسبتاً غیر اختصاصی می باشند. این گونه آنتی بادی ها را اغلب با آزمایش VDRL تشخیص می دهند. آزمون حساس تر غیر ترپونمی ، آزمایش رآژین سریع پلاسمایی (RPR) است.آزمون های VDRL و RPR به علت آنکه آنتی بادی های غیر اختصاصی را می سنجند ، تعداد زیادی مثبت کاذب ( یا واکنش متقاطع ) دارند. آزمایش VDRL در حدود دو هفته پس از تلقیح ترپونما به بدن بیمار مثبت می شود و پس از درمان کافی به حد طبیعی باز می گردد. این آزمون تقریبا در کلیه موارد سیفلیس های مراحل اول ، دوم و دو سوم مبتلایان به مرحله سوم مثبت است.

چنانچه آزمون VDRL یا RPR مثبت شود لازم است تا نتیجه را با آزمایش های اختصاصی تر ترپونما مانند آزمون جذب آنتی بادی ترپونمی فلورسنت (FTA-ABS) تایید نمود.

ضروری است که FTA را پیش از تشخیص قطعی سیفیلیس انجام داد. آزمون دیگری به نام آزمایش میکروهماگلوتینین (MHA-TP) نیز وجود دارد که از نظر دقت با ABS-FTA که استاندارد طلایی می باشد ، برابری می کند. در حال حاضر روش های سنجش الیزا نیز برای شناسایی آنتی بادی های ضد ترپونمی ( IgM یا IgG ) موجود است.

اگر VDRL یا RPR مثبت بود اما ABS-FTA منفی بود باید به دنبال سایر بیماری هایی گشت که سبب مثبت شدن آزمون های غربالگری سیفیلیس می شوند.

معمولا در اولین مراجعه قبل از زایمان زن باردار جهت کنترل ، آزمون غربالگری سیفیلیس با استفاده از آزمایش VDRL یا RPR انجام می شود. چنانچه سیفیلیس درمان نگردد می تواند سبب سقط ، به دنیا آمدن نوزاد مرده یا زایمان زودرس شود. تاثیر آن بر جنین می تواند موجب آسیب CNS ، کری یا احتمالا مرگ گردد. انجام FTA-ABS در بیمارانی که نشانه هایی منطق بر سیفیلیس اولیه دارند توصیه می شود. اصطلاح تورچ ( TORCH : توکسوپلاسموز ، غیره ، سرخجه ، سیتومگالوویروس ، هرپس ) برای عفونت هایی به کار می رود که تاثیر بسیار زیان باری بر روی جنین دارند.

اثر آن بر جنین ممکن است مستقیم یا غیر مستقیم ( مانند تسریع سقط ، زایمان زودرس ) باشد. در دسته "غیره" سایر عفونت ها ( از جمله سیفیلیس ) قرار دارند. کلیه این آزمون ها به طور جداگانه مورد بحث قرار گرفته اند. در اوایل سیسفیلیس اولیه ، نخستین آنتی بادی که ظاهر می شود IgM است و در اواخر مرحله اول آنتی بادی های IgG به سطح قابل توجهی می رسند. هنگامی که بیماری به سمت مرحله دوم پیشرفت می نماید ، آنتی بادی های IgG ضد ترپونماپالیدوم نیز به حداکثر تیتر خود می رسند. آنتی بادی های IgG ضد ترپونما پالیدوم صرف نظر از سیر بیماری به طور نامحدودی در بدن باقی می مانند. چنانچه IgG و / یا IgM سیفیلیس مثبت گردید ، نتایج را باید با آزمایش FTA یا MHA تایید نمود. از آنتی بادی های اختصاصی IgM و IgG می توان برای تعیین اتیولوژی سیفیلیس نوزادان کمک گرفت. IgM از جفت عبور نمی کند و چنانچه مثبت شد نشانه وجود عفونت فعال در نوزاد است.

به طور کلی آزمون های سرمی پس از درمان موفقیت آمیز سیفیلیس به حد طبیعی باز می گردند. هرچه بیمار زودتر درمان شود ، آزمون های سرمی نیز سریع تر به وضع طبیعی باز می گردند. در مرحله اولیه بیماری ، آزمون های سرمی 4_2 ماه پس از درمان موفقیت آمیز آنتی بیوتیکی منفی می شوند. در پی درمان مراحل بعدی سیفیلیس ، ممکن است بیشتر از یک سال به طول انجامد تا نتایج سرمی منفی گردند. در مورد مرحله ی سوم ممکن است بیمار هیچگاه مجددا منفی نشود. آزمایش سیفیلیس را باید به طور روتین انجام داد تا از درمان موفقیت آمیز بیماری اطمینان حاصل نماییم.

حتما بخوانید : در مورد سکته قلبی یا حمله قلبی چه میدانید؟

عوامل تداخل کننده آزمایش RPR

همولیز و لیپمی شدید می تواند سبب نتایج مثبت کاذب آزمایش STS شوند.
مقدار زیاد شیل در خون موجب نتایج مثبت کاذب در آزمون STS می گردد. از این رو آزمایش باید پس از حداقل 8 ساعت ناشتایی انجام شود.
مصرف اخیر الکل می تواند سبب پیدایش نتایج مثبت کاذب در آزمون STS شود. از این رو 24 ساعت قبل از آزمایش باید از مصرف آن خودداری نمود.
بسیاری از بیماری ها می تواند سبب بروز نتایج مثبت کاذب در VDRL و RPR گردند.
چنانچه بیمار پس از ورود باکتری به بدن ، خیلی زود و پیش از ظهور آنتی بادی ها مورد آزمایش قرار گیرد ، ممکن است نتیجه ی آزمون به صورت کاذب منفی گردد. در این صورت باید آزمایش را ظرف 2 ماه تکرار نمود ، یا بیمار را با وجود نتیجه ی منفی آزمون ( در صورتی که از نظر بالینی بسیار مشکوک به ابتلا باشد) ، تحت درمان قرار داد.