آزمایش HBsAg

اشتراک گذاری:

تصویری از یک کبد و ویروس هپاتیت

HBsAg

آزمایش آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت

رنج نرمال آزمایش HBsAg

منفی

کاربرد آزمایش HBsAg

این آزمایش برای تشخیص و شناسایی نوع سرولوژیکی هپاتیت و وضعیت هپاتیت در فرد مبتلا به کار می رود. تشخیص و شناسایی سریع نوع هپاتیت اهمیت زیادی جهت درمان سریع بیماران و ایزولاسیون مناسب آنان دارد.

شرح آزمایش HBsAg

هپاتیت التهاب کبد است که در اثر ویروس ها ، مصرف الکل ، داروها ، سموم یا سپسیس باکتریایی شدید به وجود می آید. در حال حاضر سه ویروس شایع عامل هپاتیت عبارتند از : A , B , C . شیوع ویروس های هپاتیت D و E در ایالات متحده کمتر است. در کلیه این موارد آنزیم های سلول های کبدی مانند AST و ALT افزایش می یابند.

ویروس هپاتیت B ( HBV ) به نام هپاتیت سرمی نیز مشهور است. دوره کمون این بیماری طولانی بوده و از 5 هفته تا 6 ماه می باشد. شایع ترین راه انتقال ویروس پاپیلوم HBV از طریق انتقال خون است ؛ اما می تواند در اثر تماس با سایر مایعات بدن نیز سرایت نماید. میزان شیوع آن در دریافت کنندگان خون ، مردان هم جنس باز ، بیماران دیالیزی ، بیماران پیوندی ، معتادان به تزریق وریدی مواد مخدر و مبتلایان به لوسمی یا لنفوم بیشتر است. خطر ابتلا به آن در کارکنان بیمارستان نیز به علت آلودگی با سر سوزن زیاد است.

نام دیگر HBV "ذره دین" است. این ذره متشکل از یک بخش مرکزی است که پوسته یی خارجی آن را احاطه کرده است. پوسته خارجی حاوی آنتی ژن سطحی هپاتیت B ( HBsAg ) که قبلا آنتی ژن استرالیایی نام داشت. بخش مرکزی حاوی آنتی ژن مرکزی HBV ( HBcAg ) است. آنتی ژن e هپاتیت B نیز ( HBeAg ) در بخش مرکزی واقع شده است. آنتی بادی های ضد این آنتی ژن ها را HBeAb , HBcAb , HBSAb می نامند.

آنتی ژن سطحی هپاتیت B ( HBsAg ). این آزمون ساده ترین و متداول ترین آزمایش هپاتیت B کی باشد و اولین آزمایشی است که غیر طبیعی می گردد. HBsAg پیش از آغاز نشانه های بالینی افزایش می یابد و طی اولین هفته پیدایش نشانه ها به اوج رسیده و پس از فروکش نمودن یرقان به حد طبیعی باز می گردد. HBsAg معمولا نشانه عفونت فعال HBV است. اگر این آنتی زن در خون باقی بماند ، بیمار به عنوان ناقل و یا مبتلا به هپاتیت مزمن فعال در نظر گرفته می شود.

روش کار و مراقبت از بیمار

ناشتای : ندارد

لوله ی معمول خون : قرمز

به بیمار مشکوک به هپاتیت گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند. تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده ، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت.