انگ اجتماعی بیماری کووید 19

انگ اجتماعی بیماری کووید 19

یکی از پیامدهای روانی و اجتماعی ابتلا به برخی بیماریها به خصوص بیماری های واگیردار در هر جامعه ای و در این روزهای سخت شیوع کرونا ویروس، ترس و وحشت بیمار از واکنشهای اجتماعی، انگ بیماری و عامل انتقال بودن است که به خاطر هجمه سنگین این بیماری بر ابعاد مختلف جامعه، به این مهم توجه نشده است. شیوع فعلی بیماری کووید19 باعث استیگما و رفتارهای تبعیض آمیز اجتماعی علیه افراد ناقل و مبتلا شده است. همچنین، انگ اجتماعی می تواند موجب اختلالات رفتاری و روانی گردد و تاثیر منفی بر بیماران، پزشکان، پرستاران و خانواده بیمار داشته باشد. این ویروس در تعداد بسیاری از کشورهای جهان گسترش یافته و افراد و خانواده های زیادی را نیز بصورت بالفعل تحت تاثیر قرار داده است. امروزه کمتر کسی در جهان وجود دارد که دستورالعمل ها و توصیه های بهداشتی مربوط به پیشگیری از این ویروس خطرناک را نشنیده و از آن بی خبر مانده باشد؛ اما کمتر رسانه و کارشناسی در خصوص وضعیت عمومی افرادی که یکی از اعضای خانواده خود را در اثر این بیماری از دست داده صحبتی به میان می آورد. این افراد ضمن قرار داشتن در وضعیت سوگ عظیم ناشی از فقدان عزیزشان با موارد نوظهوری از جمله نگرانی شدید در مورد ابتلای اعضای دیگر خانواده، نداشتن امکان برگزاری و اجرای مراسم و آداب تدفین و سوگواری برای عزیز خود به دلیل توصیه های بهداشتی از جمله ممنوعیت اجتماعات و به دنبال آن محرومیت از دریافت های عاطفی، همدردی، همدلی و همراهی خویشاوندان، دوستان و آشنایان خود مواجه هستند. آنها حتی نگرانی زیادی از چگونگی برخورد اطرافیان در مورد وقوع این اتفاق را دارند زیرا در طول زندگانی با پدیده مشابهی روبرو نشده و لذا بدیع بودن این وضعیت نیز؛ این افراد و اطرافیانشان را با کمبود تجربه واکنشی و الگوی رفتاری صحیح روبرو می کند.

حتما بخوانید : با علایم عصبی کرونا چه کنیم ؟

استیگما یا انگ اجتماعی، همچنین می تواند بعد از رها شدن فرد از قرنطینه نیز ایجاد شود، حتی اگر دیگر خطری برای انتشارویروس به دیگران در نظر گرفته نشود. از این رو می توان گفت که برداشت جامعه از کووید 19 صرفاً یک بیماری نیست و نسبت به فرد مبتلا تنها به عنوان یک بیمار محدود نمی شود، بلکه به عنوان معرف یا نشان دهنده فرد یا افرادی شناخته می شود که به احتمال زیاد دارای رفتارهای بهداشتی نبوده اند و در نتیجه این رفتارهای غیربهداشتی و غیرمراقبتی به کرونا مبتلا شده اند.
تصورات اشتباه مردم، کاربرد کلمات با بارمعنایی منفی، انتشاراطلاعات غلط و تفسیر نادرست به گفته کارشناسان از جمله علل وعوامل ایجاد کننده استیگمای اجتماعی است. انگ اجتماعی در زمینه سلامت، عبارت است از ارتباط منفی افراد با یک شخص
یا گروهی از مردم که در ویژگیهای معین یک بیماری خاص شریک هستند و یا این بیماری را دارند. ترس از استیگمای
اجتماعی و به تبع آن ترس از برچسب خوردن، مورد تبعیض قرارگرفتن، طرد شدن و مسائل دیگری از این قبیل به
پنهانکاری، اجتناب از ورود به غربالگری، تست، قرنطینه ودرمان منجر می شود.

• انتخاب کلمات نامناسب در رابطه با ویروس کرونا و مبتلایان، سبب ایجاد احساسات منفی می شود.
• انگ، نگرش‌های منفی و رفتارهای تبعیض آمیز و طرد کننده نسبت فرد یا گروهی از افراد با یک ویژگی خاص است.
• انگ زدن باعث از بین رفتن یکپارچگی جامعه، و منزوی شدن گروهی از افراد می‌شود.
• انگ، باعث می‌شود افراد مبتلا به کرونا، علاوه بر رنج و نگرانی بیماری، از نظر روانی نیز تحت فشار قرار گیرند.
• انگ زدن به مبتلایان به کرونا سبب می شود بیماری خود را پنهان کنند،  دیرتر برای درمان مراجعه کنند و اشتیاق کمتری برای انجام رفتارهای بهداشتی و پیشگیرانه داشته باشند.
• کرونا را به منطقه‌ خاصی مانند چین یا شهر خاصی در کشور نامگذاری نکنیم. 
• به افراد مبتلا نگوییم «کرونایی» یا «قربانیان کرونا»، به‌جای آن بگوییم « افراد مبتلا به کرونا» یا «افرادی که به دلیل کرونا فوت کردند و یا تحت درمان» هستند. 
• به جای موارد «مشکوک» بگوییم، آنها که امکان دارد ویروس کرونا داشته باشند.
• به جای عباراتی مانند «پخش کردن ویروس»، «آلوده کردن»، یا « مبتلا کردن دیگران»، که با سرزنش همراه است از جملاتی چون «پخش شدن و انتشار ویروس» استفاده کنیم. 
• به یاد داشته باشیم افراد سالمند و مبتلایان به بیماری زمینه‌ای در معرض انگ هستند.
• مراقب افراد سالمند در خانواده و اجتماع باشیم و از آن‌ها حمایت کنیم.
• از جملاتی مانند «خوشبختانه فقط افراد سالمند یا دارای بیماری زمینه ای در خطر مرگ هستند»، استفاده نکنیم. 
• ضمن رعایت توصیه های بهداشتی و آموزش روش‌های پیشگیری به اطرافیان، با افراد دارای نشانه‌های بیماری، با خشم و طرد برخورد نکنیم. 
• مبتلایان به کرونا را به استراحت در منزل و پیگیری درمان تشویق کنیم و حال‌شان را از طریق تلفن بپرسیم. 
• به افراد بیماری که در خانه مراقبت می‌شوند، یادآوری کنیم جدا بودن فرد از دیگران و مجزا بودن وسایل، به معنی خشم یا طرد نیست، بلکه برای مدت کوتاه و برای مراقبت و پیشگیری است. 
• به شایعات یا اخبار در مورد ابتلای دوست، آشنا، همسایه و .. دامن نزنیم. 
• در زمان همه‌گیری بیماری، مراقب یکدیگر باشیم.
• افراد مبتلا به ویروس کرونا ممکن است هریک از ما یا عزیزان ما باشند، بنابراین آنها را «دیگرانی» جدا از خود ندانیم.

✅ با ما در مسیر سلامتی گام بردارید ✅