آزمایش Protein C & S

اشتراک گذاری:

Protein C & S

آزمایش Protein C & S

رنج نرمال آزمایش Protein C & S

پروتئین S : 60% _ 130 % مقدار فعالیت طبیعی
پروتئین C : 70% _ 150% مقدار فعالیت طبیعی
(پروتئین C در زنان و با افزایش سن کاهش می یابد)

کاربرد آزمایش Protein C & S

این آزمایش بیماران مبتلا به کمبود پروتئین C و یا S را شناسایی می نماید. این آزمون بخشی از ارزیابی مبتلایان به اختلالات انعقادی است.

شرح آزمایش Protein C & S

سیستم انعقادی پلاسما تعادلی ظریف میان ترومبوز و فیبرینولیز است. این تنظیم هومئوستاتیکی دقیق بسیار اهمیت دارد. سیستم "پروتئین C - پروتئین S" مهارکننده ی اصلی انعقاد است. پروتئین C ، فعالیت فاکتورهای V و VIII را مهار می کند. عمل مهار کنندگی پروتئین C را پروتئین S تقویت می کند. نقایص مادرزادی این پروتئین های وابسته به ویتامین K ممکن است موجب ترومبوزهای خود بخود داخل عروقی گردد. به علاوه اشکالی از این پروتئین ها که فاقد عملکرد طبیعی می باشند سبب حالات افزایش انعقاد پذیری می شوند. افزون بر آن ، قریب به 50 % وضعیت های افزایش انعقادپذیری به علت وجود نوعی فاکتور V مقاوم به مهار پروتئین C است. کمبود های اکتسابی به ندرت با نشانه های بالینی همراه است.

هنگام آزمایش پروتئین C ، فعالیت پروتئین S نیز باید بررسی شود ، زیرا ممکن است علت کاهش فعالیت پروتئین C ، کمبود پروتئین S باشد. در صورت مشاهده کاهش فعالیت پروتئین C ، مقاومت به پروتئین C نیز باید بررسی گردد.

این پروتئین ها به ویتامین K وابسته اند و در بیمارانی که کودامین مصرف می کنند ، یا بیماری های کبدی یا سوء تغذیه شدید کاهش می یابد. حدود 60 % از مقدار کل پروتئین S پلاسما به شکل متصل به پروتئین C4bBP کمپلمان بوده و 40 % باقیمانده به شکل پروتئین S "آزاد" در گردش خون می باشد. فقط پروتئین S آزاد اثر ضد انعقادی دارد. به سبب آنکه پروتئین های تنظیم کننده کمپلمان از انواع پروتئین های واکنشی فاز حاد می باشند ، بیماری های خود ایمن و سایر بیماری های التهابی که موجب افزایش اتصال پروتئین S می گردند ، می توانند سبب کمبود اکتسابی پروتئین S شوند. بیماران مبتلا ، دچار حوادث ناشی از افزایش یافتن انعقادپذیری می گردند.

نخستین آزمایشی که برای کمبود پروتئین S انجام می پذیرد ، اندازه گیری آنتی ژن پروتئین S آزاد پلاسمایی است.

حتما بخوانید : مولتی ویتامین چیست؟

عوامل تداخل کننده آزمایش Protein C & S

پس از عمل جراحی ممکن است پروتئین C کاهش یابد.
بارداری یا استفاده از هورمون های جنسی اگزوژن در رابطه با کاهش پروتئین های C و S است. سطح پایین پروتئین S به هنگام بارداری به تنهایی عامل ترومبوز نمی باشد.
وضعیت های انعقادی فعال ، از قبیل DVT ، قادر به پایین آوردن سطح پروتئین های C و S است.

داروهای کاهنده آزمایش Protein C & S

مهار کننده های ویتامین K ، مانند کومادین

روش کار و مراقبت از بیمار

ناشتایی : ندارد

لوله ی معمول خون : آبی

اگر بیش از یک لوله ی خون برای آزمایش های دیگر بیمار می گیرید ، نمونه ی خون برای پروتئین C و S را در مرحله ی دوم بگیرید تا با ترومبوپلاستین بافتی که احتمالا در لوله ی اول موجود است مخلوط نگردد. اگر فقط یک نمونه ی خون برای پروتئین های C یا S میگیرید ، ابتدا یک لوله ی سر قرمز خون بگیرید ( و آن را دور اندازید ) و سپس در لوله یی سر آبی برای آزمایش خون بگیرید ( روش دو لوله یی خونگیری ).

کاهش سطح Protein C & S

کمبود ارثی پروتئین C یا پروتئین S : نقایص پروتئینی C و S که امکان دارد تا بزرگسالی مشخص نگردند.
انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC)
حالات افزایش انعقاد پذیری
آمبولی ریه
ترومبوز شریانی یا وریدی : علت عود این بیماری های ترومبوتیک ممکن است کمبود پروتئین C یا پروتئین S باشد.
کمبود ویتامین K : ساخت پروتئین C و پروتئین S نیاز به ویتامین K دارد. در صورت عدم دسترسی بدن به ویتامین K به علت سوء تغذیه ، بیماری صفراوی یا سوء جذب ، این پروتئین ها به مقدار کافی شاخته نمی شوند. اما چون چندین فاکتور انعقادی نیز وابسته به ویتامین K می باشند ، امکان دارد که افزایش انعقاد پذیری پدید نیاید.
بیماری سلول داسی : این بیماری به تنهایی وضعیت ترومبوفیل ، ایجاد نمی کند.
بیماری های خود ایمن
التهاب : ممکن است این پروتئین ها در فرایند التهابی مصرف شوند.
نکروز پوستی بر اثر کومادین : چنین وضعی در پاها ، باسن ، ران ها ، پستان ها ، اندام های انتهایی فوقانی و اندام های تناسلی پدید می آید. این ضایعات چند روز پس از آغاز مصرف وارفارین به شکل ضایعات ماکولوپاپولی ظاهر شده و سپس به ضایعات تاولی ، هموراژیک و نکروز تبدیل می شود. بیمارانی که کمبود پروتئین C دارند پس از آغاز درمان با وارفارین در معرض خطر بالای ابتلا به نکروز پوستی بر اثر وارفارین می باشند. قریب به یک سوم بیمارانی که نکروز پوستی بر اثر وارفارین دارند ، مبتلا به کمبود پروتئین C می باشند.