آزمایش Anti Thrombin III

اشتراک گذاری:

تصویری 3 بعدی از رگ های بدن

Anti Thrombin III

آزمایش Anti Thrombin III

رنج نرمال آزمایش Anti Thrombin III

فعالیت آنتی ترومبین

نوزادان : 4_30%
6 ماهه تا بزرگسالان : 130_80%

سنجش آنتی ژن آنتی ترومبین

پلاسما : بیشتر از 50% مقدار کنترل
سرم : 34_15% کمتر از مقدار پلاسما
ایمونولوژیک : mg/dl 17_30
فعالیت : 120_80%

کاربرد آزمایش Anti Thrombin III

این آزمون برای ارزیابی بیماران مشکوک به افزایش فعالیت های انعقادی به کار می رود. افزون بر آن ، این آزمایش جهت کمک به شناسایی علت مقاومت به هپارین در برخی بیماران تحت هپارین درمانی نیز به کار می رود.

شرح آزمایش ترومبین 3

آنتی ترومبین (AT-III) نوعی آلفا- گلوبولین است که در کبد ساخته می شود و موجب مهار سرین پروتئاز های شرکت کننده در انعقاد می شود. در هومئوستاز طبیعی ، فعالیت سیستم انعقادی ناشی از تعادل میان AT-III و ترومبین می باشد. آنتی ترومبین III ، ضد انعقاد اصلی پلاسمایی است که واسطه غیر فعال سازی پیش ساز های آنزیم های انعقادی سرین پروتئازی می باشد که عمده ترین این آنزیم ها ترومبین و فاکتورهای Xa و IXa هستند. ( کمبود AT-III موجب افزایش انعقاد و تمایل به ترومبوز می گردد). کمبود ارثی آن فرد را مستعد تشکیل لخته می کند. این صفت به صورت اتوزومی و غالب انتقال می یابد. افراد مبتلا به کمبود ارثی AT-III در اوان 20 سالگی اغلب دچار ترومبو آلی می شوند. این وقایع ترومبوتیک اغلب وریدی می باشند. کمبود اکتسابی AT-III در مبتلایان به سیروز ، نارسایی کبدی ، کارسینوم پیشرفته ، سندرم نفروتیک ، انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) و ترومبوز حاد و انتروپاتی های همراه با دفع پروتئین دیده می شود. AT-III در زنان باردار و افرادی که استروژن مصرف می کنند ، 30% کاهش می یابد.

آزمایش فعالیت آنتی ترومبین به همراه دیگر آزمون های اختلالات افزایش انعقادپذیری ( از قبیل پروتئین C و پروتئین S و ضد انعقاد لوپوسی ) هنگامی درخواست می شود که بیمار دچار ترومبوزهای مکرر وریدی شده است. آنتی ترومبین را باید پس از درمان لخته خونی و حل شدن آن اندازه گیری کرد ، زیرا هم ایجاد لخته و هم درمان آن بر نتایج آنتی ترومبین اثر می گذارد. بیشتر اثر ضد انعقادی هپارین به علت وجود AT-III است. هپارین فعالیت آنتی ترومبین را 1000 برابر افزایش می دهد. بیماران مبتلا به کمبود AT-III به هپارین مقاوم می باشند و برای تاثیر عمل ضد انعقادی آن نیازمند دوز های غیر معمول و بسیار بالایی هستند. به طور کلی اگر سطح AT-III بیشتر از 60% مقدار طبیعی آن باشد ، بیمار به هپارین پاسخ می دهد.

دو روش برای انجام آزمایش AT-III وجود دارد. نخستین آن " سنجش عملکرد " است که فعالیت AT-III را اندازه گیری می نماید. روش دوم " سنجش کمی آنتی ژن AT-III " است. آزمایش عملکرد آنتی ترومبین قبل از آزمون سنجش آنتی ژن انجام می می پذیرد تا بتوان طبیعی بودن مقدار کل فعالیت آنتی ترومبین عمل کننده را مشخص نمود. اولین سنجش آنتی ترومبین ، بررسی فعالیت آن است ( آزمون غربالگری ). چنانچه فعالیت آنتی ترومبین طبیعی باشد ، AT-III علت پیدایش حالت افزایش انعقاد پذیری نمی باشد ؛ اما چنانچه فعالیت آن غیر طبیعی باشد ، لازم است تا مقدار آنتی ژن آنتی ترومبین اندازه گیری شود.

به یاری این آزمون ها مشخص گردیده است که دو نوع سندرم AT-III ارثی وجود دارد. در نوع یک ، فعالیت آنتی ترومبین و مقدار آنتی ژن آن کاهش نشان می دهد. در این حالت علت کاهش فعالیت در واقع کمبود آنتی ترومبین موجود جهت مشارکت در تنظیم انعقاد است. در نوع دوم ( که بسیار کمیاب تر است ) فعالیت آنتی ترومبین کاهش نشان می دهد ، اما سطح آنتی ژن آن طبیعی است که نشانگر آن است که مقدار آنتی ترومبین کافی است اما چنانکه باید فعال نمی باشد. لازم است تا افراد فاقد نشانه بالینی که دچار کمبود آنتی ترومبین می باشد پیش از اقدام به مداخلات پزشکی / جراحی – که طی آنها عدم فعالیت این عامل موجب افزایش خطر ترومبوز می گردد – ضد انعقاد مصرف نمایند تا سطح آنتی ترومبین در انان افزایش یابد. افزایش سطح AT-III معمولا مشکلی به شمار نمی رود و ممکن است در مبتلایان به هپاتیت حاد ، یرقان انسدادی ، کمبود ویتامین K و پیوند کلیه بالا می رود.

از بررسی آنتی ترومبین می توان به عنوان آزمونی کمکی برای تشخیص و اداره سندرم های " گلیکوپروتئین با کمبود کربوهیدرات " (DCGS) استفاده کرد ، زیرا نقص گلیکوزیلاسیون AT-III در مبتلایان به CDGS موجب افزایش انعقاد پذیری می گردد. افزون بر آن ، کمبود AT-III ممکن است در سقط های مکرر نیز دخیل باشد.

از آزمایش فعالیت آنتی ترومبین می توان برای پایش درمان اختلالات کمبود آنتی ترومبین که با تزریق کنسانتره های آنتی ترومبین انجام می گیرد نیز استفاده نمود.

داروهای افزاینده آزمایش Anti Thrombin III

استروئید های آنابولیک – آندروژن ها – ضد بارداری های خوراکی ( حاوی پروژسترون ) – سدیم وارفارین

داروهای کاهنده آزمایش Anti Thrombin III

فیبرینولیتیک ها – هپارین – L آسپاراژیناز – ضد بارداری های خوراکی ( حاوی استروژن )

روش کار و مراقبت از بیمار

ناشتایی : ندارد

لوله ی معمول خون : قرمز یا آبی روشن

افزایش سطح ترومبین 3

پیوند کلیه
هپاتیت
یرقان انسدادی
کمبود ویتامین K : مکانیزم دقیق افزایش سطح در حالات فوق مشخص نمی باشد.

کاهش سطح ترومبین 3

انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC)
حالات هیپرکوآگولاسیون ( مانند ترومبوز ورید عمقی )
اختلالات کبدی ( به ویژه سیروز )
سندرم نفروتیک
بیماری های همراه با اتلاف پروتئین ( بدخیمی )
کمبود ارثی فامیلی AT-III : کلیه بیماری های فوق در ارتباط با کمبود های پروتئین / آنتی ژنی اختصاصی یا عمومی است که سبب کاهش فعالیت / آنتی ژن AT-III می گردد.