ASO
آزمایش ASO
رنج نرمال آزمایش ASO
بزرگسالان / کهنسالان : 160 Todd units/ml >
کودکان
نوزادان : مشابه مقدار مادران
6 ماهه تا دو سال : 50 Todd units/ml >
4_2 سال :160 Todd units/ml >
12_5 سال : 170_330 Todd units/ml
کاربرد آزمایش ASO
این آزمون به منظور تشخیص عفونت قبلی با باکتری استرپتوکوکوس گروه A انجام می گیرد.
شرح آزمایش ASO
عفونت ناشی از استرپتوکوکوس گروه A منحصر به فرد است ، زیرا می تواند عوارض غیر چرکی وخیمی در پی داشته باشد ( مانند : تب روماتیسمی ، تب مخملک ، یا گلومرولونفریت ). آزمون های سرولوژیکی عمدتا برای تعیین اینکه آیا "بیماری بعد استرپتو کوکی" به علت عفونت پیشین استرپتوکوکوس گروه A بوده (فارنژیت ، پیودرمی یا پنومونی ) انجام می پذیرد. این بیماری های ((بعد از استرپتوکوکی)) به دنبال عفونت و پس از یک دوره نهفتگی فاقد نشانه بالینی پدید می آیند. دوره نهفتگی برای گلومرولونفریت حدود 10 روز و برای تب روماتیسمی نزدیک به 20 روز است.
این آنتی بادی علیه محصولات خارج سلولی استرپتوکوکی که عمدتا پروتئین های آنزیمی هستند ساخته می شوند. تیترهای متوالی و افزایشی این آنتی بادی ها طی چند هفته و سپس کاهش آهسته تیتر ، در مقایسه با یک بار اندازه گیری تیتر آنتی بادی ، بیشتر می توانند به تشخیص وقوع عفونت استرپتوکوکی پیشین کمک نمایند. بیشترین موارد تیتر های مثبت طی سومین هفته پس از آغاز نشانه های حاد بیماری (( استرپتوکوکی )) می باشد. بعد از شش ماه تنها 30% از مبتلایان ، تیتر غیر طبیعی دارند و پس از 12 ماه سطح آن به حد طبیعی باز می گردد.
یکی از اینگونه آنزیم های خارج سلولی استرپتوکوکوس ، استرپتولیزین O است که قادر به تخریب گلبول های قرمز (لیز) می باشد. استرپتولیزین با خاصیت آنتی ژنی خود موجب تحریک ایمنی و تولید آنتی بادی خنثی کننده ای به نام ASO می گردد. ASO در سرم از یک هفته تا یک ماه پس از آغاز عفونت اسپرتوکوکی ظاهر می شود. وجود تیتر بالای ASO اختصاصی نوع خاصی از بیماری بعد اسپرتوکوکی ( یعنی تب روماتیسمی یا گلومرو لونفریت ) نمی باشد و تنها نشانگر آن است که یک عفونت استرپتوکوکی وجود دارد یا بوده است.
تیتر ADB نیز همانند ASO برای تشخیص عفونت های استرپتوکوکی پیشین استفاده می شود. به سبب آنکه تعداد قابل توجهی از افراد دارای تیتر طبیعی آنتی بادی برای یک آزمایش می باشند ، در حالیکه تیتر آنتی بادی آزمایش دیگرشان بالاست ، از این رو نمی توان برای ارزیابی عفونت اسپرپتوکوکی فقط یک آزمایش به تنهایی استفاده نمود. درصد مواردی منفی کاذب با به کار گیری دو یا چند آزمایش آنتی بادی کاهش می یابد. تیتر ADB اغلب به طور همزمان با تیتر ASO و سایر آزمون های سرولوژیکی انجام می پذیرد تا نتایج دقیق تری فراهم سازد.
عوامل تداخل کننده آزمایش ASO
افزایش سطح بتا – لیپوپروتئین سبب مهار استرپتولیزین O می گردد و تیتر آن را به طور کاذب بالا نشان می دهد.
داروهای کاهنده آزمایش ASO
آدرنوکورتیکواستروئیدها و آنتی بیوتیک ها
روش کار و مراقبت از بیمار
ناشتایی : ندارد
لوله ی معمول خون : قرمز
افزایش سطح ASO
-
عفونت استرپتوکوکی
-
اندوکاردیت باکتریایی
-
تب مخملک
-
پیودرم استرپتوکوکی : این عفونت های حاد استرپتوکوکی هستند که به سبب پاسخ تاخیری ایمونولوژیکی بلافاصله موجب تغییرات سرولوژیک نمی گردند.
-
تب حاد روماتیسمی
-
گلومرولونفریت حاد : مطالعات اخیر نشانگر آن بوده اند که عفونت با سروتیپ های روماتوژنیک (M19 , M18 , M6 , M5 , M3 , M1) در ارتباط با تب روماتیسمی و با سروتیپ های نفروژنیک (M60 , M59 , M57 , M49 , M12 , M2) در ارتباط با گلومرولونفریت می باشند. معمولا پاسخ ایمونولوژیکی در پیودرم استرپتوکوکی با عفونت های حلقی خفیف تر است.
سایر آزمایش های مربوط ASO
کشت حلق
✅ با ما در مسیر سلامتی گام بردارید ✅