آزمایش ASCA

اشتراک گذاری:

تصویری از دستگاه گوارش انسان به صورت سه بعدی

ASCA

آزمایش ASCA

کاربرد آزمایش ASCA

تست ASCA برای کمک به تشخیص و تمایز بیماری کرون (CD) و کولیت اولسراتیو (UC) که دو نوع از رایج ترین اشکال بیماری التهابی روده (IBD) هستند به کار می رود و معمولا شامل IgG و IgA می باشد.

ASCAپروتئین های ایمنی هستند که در افراد مبتلا به IBD وجود دارند ولی ارتباط بین وجود ASCA و تشکیل آب در پروسه بیماری هنوز شناخته شده است بیماران مبتلا به IBD معمولا از طریق ارزیابی های غیر آزمایشگاهی مانند بیوپسی روده شناسایی می شوند.در برخی موارد تمایز کولیت اولسراتیو از کرون مشکل است.تست ASCA همراه با تست P-ANCA برای تعیین نوع IBD به کار می رود.وجود ASCA در بیماری کرون شایع تر است در حالیکه P-ANCA بیشتر در کولیت اولسراتیو وجود دارد.

علائم IBD عبارتند از:
درد و کرامپ شکمی (انغباض شکمی) ، اسهال ، خونریزی رکتوم ، تب ، خستگی ، در برخی موارد علائم مفصلی و پوست وجود دارد.در بچه ها ممکن است تاخیر در رشد وجود داشته باشد.

تفسیر نتایج:

تست ASCA مثبت دال بر ابتلای فرد به کرون ، کولیت یا هر نوع IBD نیست ولی احتمال ابتلای فردی که علائم IBD دارد را قوی تر می سازد.
نتایج ASCA معمولا با نتایج P-ANCA تفسیر می شوند:
اگر ASCA مثبت باشد و P-ANCA منفی ، احتمالا فرد به به بیماری کرون مبتلاست
اگر ASCA منفی ، P-ANCA مثبت ، احتمالا فرد به کولیت اولسراتیو مبتلاست
نتیجه منفی ASCA و P-ANCA لزوما IBD را رد نمی کند. و این فرد ممکن است مبتلا به کرون ، کولیت یا هر نوع دیگر IBD باشد.

ASCAیا آنتی بادی ساکارو مایسس سرویسیه آنتی بادی هایی علیه پروتئین های مختلف ساکارو مایسس سرویسیه (کپک نان) درخون تعداد زیادی از بیماران مبتلا به بیماری کرون ،در تعداد کمی از افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو, و البته در اندکی از مبتلایان به سلیاک بدون علایم مشابه با کرون ، دیده می شود .

از نشانه های بیماری التهاب روده می توان به اسهال، دل درد و خونریزی مقعد اشاره کرد.

بیماریهای التهابی روده (IBD) شامل بیماری کرون(CD) و کولیت اولسراتیو (UC) می باشند که بیماریهای مزمن روده با منشا و پاتولوژی ناشناخته بوده و مجموعه ای از عوامل ژنتیکی و محیطی (سیگار، رژیم غذایی و عفونت) در ابتلا به آنها دخیل می باشند. در این بیماریها فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی فرد منجر به آسیب غشای موکوسی می شود. هر دو بیماری در بالغین 30-20 سال شیوع بالاتر و سیری مزمن داشته و دارای دروه های عود می باشد.

علائم بیماریها شامل اسهال حاوی موکوس یا خون، دردهای شکمی، perianal fistulas ، کاهش وزن، تب و آسیب روده می باشد. این دو بیماری از نظر محدوده درگیری و پیش آگهی با یکدیگر متفاوت می باشند، در حالی که UC به مخاط کولون محدود می شود،CD می تواند هر قسمت از دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را درگیر کند.

آنتی بادی IgG ساکارومیسس سرویسیه در ۶۰-۷۰٪ از بیماران مبتلا به بیماری کرون (CD) و ۱۰- ۱۵٪ از بیماران کولیت اولسراتیو (UC) یافت می شود. آنتی بادی IgA ساکارومیسس سرویسیه در حدود ۳۵٪ از بیماران مبتلا به CD، اما کمتر از ۱٪ در بیماران UC یافت می شود. تشخیص هر دو آنتی بادی های IgG و IgA ساکارومیسس در نمونه سرم یکسان مؤید اختصاصی CD است.

در پنل سرولوژی بیماری التهابی روده (IBD) آنتی بادی های ضد ساکارومیسس سرویزیه (ASCA) و آنتی بادی اختصاصی نوتروفیل (NSA) اندازه گیری می شود. وجود NSA در سرم و سطوح نرمال ASCA, IgG/IgA مؤید UC می باشد و عدم وجود NSA به همراه سطح بالای ASCA مؤید CD می باشد. NSA در حدود ۵۰٪ از بیماران مبتلا به UC قابل تشخیص می باشد. سطح بالای یکی از دو آنتی بادی IgA یا IgG ASCA در حدود ۵۵٪ از بیماران مبتلا به CD مشاهده می شود و تقریباً در ۴۰% از بیمارانCD هر دوآنتی بادی ASCA افزایش می یابد.